Ik hou zó van pasen – en niet alleen vanwege de chocolade-eitjes 😉 – het paasverhaal vind ik namelijk echt met stip één van de gaafste, herkenbaarste en hoopvolste verhalen die ik ken! Waarom? Omdat het voor mij het ultieme verhaal is over je hart volgen, jezélf durven zijn, vallen én opstaan. Een verslag van de lijdensweg die je onderweg naar Huis/jezelf keer op keer tegenkomt, maar bovenal dat het resultaat van die queeste hemels is!
Voor degenen die het verhaal niet kennen – of wel kennen, maar vermoedelijk niet in deze versie – volgt het hieronder. Let wel; dit is hoe ik tegenwoordig denk dat de bijbel het weleens bedoeld zou kunnen hebben, het is míjn vrij vrije vertaling, daarbij ook nog eens zonder enige kennis van Hebreeuws.
Hosanna | O goeroe, red ons alstublieft!
Er was eens een man en hij heette Jezus. Hij was een kind van God* – net als wij allemaal overigens!** – en dat vertelde hij vol passie tegen iedereen die het maar horen wilde – en eigenlijk ook tegen iedereen die het níet wilde horen. Enfin, hij was nogal rebels en niet bang om de gevestigde orde overhoop te gooien. Hij deed dingen volstrekt anders dan men in die dagen gewend was. Hij zat boordevol Liefde (ander woord voor God), was non-stop aardig, oordeelde over niemand en plakte geen labels. Iedereen was welkom bij hem, ook – óf juist – degenen die toen nogal buiten de boot vielen; vreemdelingen, gekkies, vrouwen, anders geaarden, zwervers etc.
Daarbij geloofde hij zó in zichzelf, in wie hij was (= god/liefde), dat hij regelmatig wonderlijke zaken verrichtte! Hij werd populairder en populairder, mensen werden geraakt door de mooie, vrije, liefdevolle waarheid die Jezus verkondigde; ze wilden die hemel óók die hij beloofde! Hij kreeg dan ook, in verloop van tijd, een grote schare followers, die hem ‘Messias, Christus en/of Rabbi’ noemden. Wij zouden dat tegenwoordig een meester, leraar of goeroe noemen.
Maar – zoals dat nu eenmaal vaak gaat als je met nieuwe theorieën aan komt zetten – ontstond aan de andere kant ook een groep haters, die hem vooral vreemd, intimiderend en eng vonden. Want hé, je kan toch niet zomaar alles waar men al eeuwen in gelooft overhoop knallen? Wel dus, maar blijkbaar niet zonder keerzijde en die keerzijde zou niet lang meer op zich laten wachten…
Inmiddels was het namelijk bijna Pesach (de Joodse equivalent van bevrijdingsdag; waar de bevrijding van het Joodse volk uit Egypte herdacht en gevierd werd – wonderschone metafoor ook weer; bevrijd uit de slavernij/gevangenschap van een land waarin men niet zichzelf mocht zijn), dus Jezus en zijn vrinden gingen naar Jeruzalem om daar het feest mee te vieren. Het zou anders gaan lopen dan ze dachten, ook al begon het op zich nog wel oké… Ze komen aan met een ezel, de mensen zijn blij, wuiven met palmtakken en roepen: ‘Hosanna, Hosanna!’ (dat betekent: Red ons, wees alstublieft ons voorbeeld!)
Gethsemané | van je vrienden moet je het (niet altijd) hebben…
Er werd daar in Jeruzalem ook uitgebreid getafeld, ze aten, dronken en voerden mooie gesprekken, best heel gezellig… desalniettemin was Jezus ook kritisch die avond. Hij vertelde zijn vrienden dat hij een weg zou moeten gaan waarbij ze hem in de steek zouden laten en sterker nog, dat één van hen hem zou verraden! Rumoer ontstond, ze werden verdrietig: ‘…want nee, echt, serieus Jezus, dat zouden wij noooooooit doen – wij blijven bij je, wát je ook doet!’
Maar Jezus voelde de bui allang hangen; hij wist dat er een lijdensweg aan zat te komen. Vandaar dat hij, na de maaltijd, samen met zijn matties naar een rustige tuin genaamd Gethsemané ging om te bidden (= mediteren). Hij voelde zich onrustig en vroeg zijn vrienden bij hem – en wakker – te blijven, dan voelde hij zich niet zo alleen. (Overigens vielen ze allemaal vrij vlot in slaap – wat vermoedelijk wil zeggen dat je lastige tijden negen van de tien keer toch echt in je uppie moet doorstaan.) Jezus was inmiddels serieus bang en hij huilde. Hij dimdamde met God (=zichzélf/zijn intuïtie) of het echt perse zo moest, op deze manier… of het toch niet anders kon? Maar besloot ook dat als dit de enige weg was om te bereiken wat hij wilde bereiken, dat hij dan bereid zou zijn om dwars door alle ellende heen te gaan. ‘Laat niet mijn menselijke wil (=ego/verstand), maar die van het Goddelijke (=ziel/liefde) het voor het zeggen hebben’, dacht hij.
Later die avond gebeurde vervolgens wat al voorzegd was: Jezus werd verraden door Judas, notabene één van zijn eigen vrienden, en overgeleverd aan de bestuurders van het land. (Judas koos voor de knaken, in plaats van trouw te blijven (aan zichzélf/de liefde/Jezus), kreeg daarna grote spijt en kon niet langer met zichzelf leven)
Golgotha | mag het licht uit?
De bestuurders van het land wisten echter ook niet wat ze met Jezus aan moesten en waren daarbij nogal bang voor een volksopstand, dus lieten ze het volk – oftewel ‘de rest’ – maar beslissen wat moest gebeuren. En ‘de rest’ wilde dat Licht wat zo vervelend in hun ogen scheen zo snel mogelijk doven. Diegene die zo anders was en de vertrouwde, veilige gang van zaken overhoop gooide, moesten ze kwijt; dus ze eisten zijn dood. En zo geschiedde.
Jezus bleef onderweg naar Golgotha, waar hij en plein public gekruisigd zou gaan worden, bewonderenswaardig lief voor anderen en sprak bemoedigende woorden tegen hen die achterbleven. Hij gaf niemand anders de schuld en oordeelde nog steeds niet. Hij zei zelfs: ‘O Liefde, wees met hen hier, want ze snappen het gewoon nog niet..‘ en aanvaardde wat gebeuren ging. Hij droeg zijn kruis, ook al werd hij uitgelachen, bespot, niet begrepen en gepijnigd. Uitgedaagd ook: ‘Hé, als je een kind van God bent en het allemaal zo goed weet, waarom red je jezélf dan niet?!’
Maar ze beseften niet dat dát precies was wat hij aan het doen was; door zichzelf/god/de liefde níet te verloochenen! Godzijdank, bleef hij trouw aan zijn plan en aan zichzelf… tot hij niet meer kon, het los moest laten en zich overgaf. (Dit alles gebeurde op de dag die wij nu Goede Vrijdag noemen. Misschien omdat het een goede dag was om helemaal vrij te worden? ;-))
HALLELUJA | what doesn’t kill you, makes you stronger!
Toen was hij dood en begraven, down and out… en was er stilte. Dagenlang gebeurde er ogenschijnlijk niets, blijkbaar komt de verlossing niet altijd gelijk na de strijd?
Anyhow… op een dag, was hij er weer; HA-LE-LU-JA! Gevallen, doorgegaan, maar weer opgestaan! En ja, dat ging gepaard met lijden (auw) en sterven (= dingen loslaten/níet-leven). Eerst de bodem aantikken, om pas daarvandaan weer te kunnen herrijzen naar zichzélf/god/de Liefde!
En dáárom hou ik zo van dit prachtige verhaal over Jezus, omdat het voor mij als inspiratie dient om toch vooral jezélf te zijn én blijven, no matter the cost. (Zoals de levens van o.a. Nelson Mandela, Moeder Theresa en Gandhi daar ook voorbeelden van zijn.) Niet opgeven, je eigen koers aanhouden, de lijdensweg/de moeilijke route aanvaarden. Een verhaal wat laat zien dat het leven soms voelt als een mokerslag, dingen eerst afbreekt, het fundament daarna hervormt en vervolgens weer sterker opbouwt. Wat vertelt dat de weg terug naar jezélf/god/opstanding/het licht (geef het een naam – wat je wilt!) niet over rozen gaat en dat dat precies de bedoeling is, omdat het juist de ervaring is die je terugbrengt naar wie je werkelijk bént; pas als je álles ervaart kan je écht LEVEN. En zolang je er niet dood door blíjft, dan helpt het je hoe dan ook verder…
Amen
resumé
Zó T, dit is nogal een lang verhaal… true, sorry 😉 Maar kort samengevat betekent Pasen voor mij dus dit > leef je ware leven, op zoek naar en trouw aan jezélf, oneindig lief en oordeelloos naar anderen, bereid om te knokken voor dat waar je in gelooft (face your battles), want dan zal je zeker en vast herrijzen en léven als een malle!
————————————————————————————————————————————————————————–
* God = Liefde. Licht. Leven. Je ware Zélf. Intuïtie.
** We vragen onszelf af: Wie ben ik om mezelf briljant, schitterend, begaafd, geweldig te achten? Maar waarom zou je dat niet zijn? Je bent een kind van God! Je dient de wereld niet door jezelf klein te houden. Er wordt geen licht verspreid, als de mensen om je heen, hun zekerheid ontlenen aan jouw kleinheid.
We zijn bestemd om te stralen, zoals kinderen dat doen. We zijn geboren om de glorie Gods die in ons is te openbaren. Die glorie is niet slechts in enkelen, maar in ieder mens aanwezig. En als we ons licht laten schijnen, schept dat voor de ander de mogelijkheid hetzelfde te doen.
Als we van onze diepste angst bevrijd zijn, zal alleen al onze nabijheid anderen bevrijden.
Marianne Williamson