Ken je dat.. dat je denkt: OMG, hoe ik leef/doe/voel/denk is niet ’normaal’? Je vertoont ‘afwijkend’ gedrag, dat is niet zoals het ’hoort’ of ‘hoe de rest het doet’, dus er zal wel iets mis met je zijn. En dat je dan de neiging hebt het gelijk te willen labelen? Want als het maar een naampje heeft, dan kan je er iets aan doen… toch?
Laatst las ik een kinderboek waarin de karakters elkaar stippen of sterren opplakten; een ster voor goed/mooi/wenselijk gedrag en een stip als je iets raars/doms/anders deed. De clou was dat die sterren en/of stippen alleen maar bleven plakken bij degenen die erin geloofde…
Met dat in mijn hoofd ben ik een campagne aan het maken. Om de vraag op te roepen: Wat zie jij als je naar jezelf of een ander kijkt? Zie je een ‘label’ óf een mens; met gevoelens, onzekerheden en imperfecties.. net als jij en ieder ander?
Aangezien dat ‘labelen’ een behoorlijke sta-in-de-weg is, als je jezelf wilt zijn (waarbij het trouwens niet uitmaakt of je die labels zelf plakt of dat een ander dat voor je doet – of lijkt te doen), is het slim om je af te vragen: geloof jij dat het waar is, dat label wat in je hoofd galmt? Of hoort dit gewoon bij jou, bij mens-zijn en ben je dus eigenlijk best heel gewoon?
Welke ‘labels’ plakken er zoal op jou? En… zijn ze waar?
